maandag 1 juli 2019

Stapdag 17 - 12km : Hjerskinn - Dovrefjell/Sunndalsfjella

Vandaag terug kunnen genieten. De voorspelde regen bleef uit. 6°C, bewolkt en een stevige wind, maar dat kon geen roet in het eten gooien. 
Gisterenavond in een soort van Colmar-formule gaan eten met de IJslander Fylkir. Overdaad ! Niet omdat het zò lekker was, ik had reuzehonger. En onder de gegeven omstandigheden is het pure luxe. Een gezellige avond. Een pintje erbij besteld, meer moest het niet zijn. Het was lang geleden, wat een luxe.
Fylkir is een rustige 77 jarige man, maar leeft in het lijf van een 50 jarige, ik kan hem nauwelijks bijhouden met stappen.
Het pad vandaag was voor het grootste gedeelte goed begaanbaar, en bij afwezigheid van laaghangende wolken konden we dieren proberen te spotten.   Grandioos mislukt !
Dat valt me wel tegen. Ik had verwacht meer dieren te kunnen waarnemen. Hier leven immers herten, elanden, wolven, beren en moos, een soort rendier, maar buiten schapen, geen levende ziel te bekennen .
Het was ook de eerste dag dat ik niet alleen  heb gestapt op deze korte tocht van 12 km,  maar met Fylkir. Leuk. Ik kon kiezen, 12 of 37km. 37 is te veel, dat voelde ik, als ik ook nog wat zou willen genieten.
Aangekomen aan de herberg, 12u. Je mag pas om 14u binnen, maar daar mag je gaan zitten. Er stond een thermoske koffie, ik voelde me direct welkom. Een homp brood boven gehaald met mijn laatste stuk saucis. Ik had reuze honger. Mijnheer, je mag hier niet eten, en die tas koffie is 4€. Terwijl de dikke dame het zei zag ik $-tekens in haar ogen. Weerom hetzelfde, je moét bij hen terecht, ook om te eten, en ze kennen hun prijzen. Puur profitariaat en uitzuip van pelgrims... Je kan hier ook niks kopen, je moét naar hun dure restaurant. Ik heb wel iets nodig voor morgen onderweg, en het enige wat ze wel te koop aanbieden is ne muskus saucis, 15€. Hij weegt ocharme nog geen 250gr.
Ik kreeg de krampen in mijne buik. Maar het moet, eten is een basisbehoefte.
Den Hugo stapt 14 dagen achter mij, dat hij maar al begint te sparen.  Nog 200km te gaan.
En morgen is het beter weer en stappen we naar het hoogste punt van de camino, 1313m. Maar het meeste klimwerk  zit erop. Nu zitten we al op 891m.
Voila, dat is het zowat voorlopig ....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten