Deel 1 's morgens...
Lieve heeft mijn terugvlucht geboekt voor donderdag.
Ik kom 1 stapdag tekort om Trondheim te bezoeken. Ik moet dus ergens de bus nemen om een dag in te winnen. Fylkir zei dat Trondheim de moeite is. (Zijn zuster woont daar).
En mits het weer zwaar aan het regenen is, een voorspelling voor gans de dag, heb ik vanmorgen tijdens mijn ontbijt besloten dat vandaag te doen. Ook wel jammer, ik trok graag op met "De Ijslandse Stapmachine" Fylkir. Het klikte tussen ons, en niemand zal dit geloven, maar tijdens het stappen of 's avonds werd er soms urenlang weinig of helemaal niets gezegd. Het was gewoon goed zo ...
Zodoende, weer alleen op pad. Weer even wennen...
De bus vertrekt om 12.20u.
Deel 2 namiddag...
Geen bus te bekennen. Aan een no(o)rse man uitleg gevraagd, maar hij was een uitzondering op de Noorse behulpzaamheid, en wilde de deur al pratend terug dichtslaan. Gelukkig reed er wel een trein. Die reed tot Berkâk. En daar stond de bus te wachten die ik nodig had. Onderweg viel de regen er met bakken uit. Geen herberg te bekennen op de plaats die ik voor ogen had. Rustig blijven zitten en de buschauffeur zette me op een goede plaats af op een kleine 2km van de andere herberg. Ik was wel nat, maar niet doorweekt zoals het Duitse koppel dat hier net komt binnenvallen. Ik had me al geïnstalleerd op het onderste bed, nen twijfelaar, maar ben maar naar het eenpersoonsbed verhuisd onder het dak. Het raam is "dicht" gemaakt met piepschuim. Het is er pikkedonker. Dat werd geapprecieerd.
Het biertje dat ik vanmorgen van Fylkir kreeg heb ik met hen gedeeld. Vooral die Duitse man dacht dat hij in de hemel was terecht gekomen... en ondertussen, is het weer aan het gieten ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten