Wat later opgestaan dan gewoonlijk, uitgebreid ontbeten, en goed 9u vertrokken na afscheid te nemen van Enno en Jeanette. Lea zou ik waarschijnlijk vanavond wel in de herberg zien, 14 km verder in Lillehammer. Kort tripke, een makkie.
Relaxt op weg.
De schans van de olympische spelen sprong meteen in het oog.
En dan de herberg... "Wablief mijnheer? 450 NOK?" En ikke weg voor nog eens een 17km. Toen ik mijn ingewaxte schoenen vertelde dat we Lea niet meer gingen zien, werden ze er beiden triestig en stil van ... ik voelde met hen mee, jammer.
80% asfalt, en telkens op dat schuin kantje lopen, ... ik voelde het in mijn rechter enkel en -bil.
Telkens ik van de asfalt ging verdween de pijn. Ook de vele hoogtemeters laten zich voelen.
Aan mijn tweede herberg gekomen... "spijtig, maar we gaan pas juli open". Verder door naar een hotelleke, 1000NOK, en het volgende hotel, 1300NOK.
Na de gesloten herberg had ik al naar een plaats dicht bij water gezocht om mijn tent neer te zetten. Vele mooie plaatskes, maar overal keien en vooral stronken van naaldbomen, of te ver van een beekje, en ik was enorm bezweet, ik moest me kunnen wassen.
Een Poolse technieker in het hotel die net aan de balie stond hoorde mijn verhaal en sprak me aan, "mensen moeten elkaar helpen, ik voer je wel naar de volgende herberg". Jan en Hugo hebben het ook al dikwijls gezegd, er komt altijd wel iets uit de bus.
33 km gestapt en 7 km lift gekregen. Dat schiet flink op.
Op de foto's zie je het dal dat ik volg, weliswaar dikwijls hoog op de flanken.
Het was een mooi maar stevig daggeske. Eind goed, al goed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten