Gisterenavond nog wafeltjes gegeten bij ons gastkoppel met 2 jonge mensen uit Duitsland. Het gastkoppel, iets oudere mensen, herbergen dit jaar voor het laatst pelgrims. Het doet hen pijn, dat zie je. Het Duitse meisje doet de camino in 3 stukken verdeeld over 3 jaar. Gisteren was haar laatste stapdag van deel 2, ze nam vanmorgen de trein naar Trondheim waar ze nog 2 dagen zal verblijven.
Om 8 uur was ik vanmorgen op wandel. De rugzak 1kg lichter gemaakt en met uitgeruste benen na de korte tocht van gisteren. Het ging heel vlotjes.
Eerst wat asfalt, een klein stukje door hoog gras, gevolgd door een heel mooie paden die goed begaanbaar waren. Misschien wel het leukste stuk tot nog toe. Eindelijk zijn we uit het dal in een gans andere omgeving. Vergezichten, schapen, geen geluid meer van verkeer, complete stilte buiten het huilen van de wind, beekjes, watervallekes ... Van 500 naar een goeie 1200m en terug naar een kleine 1000m gezakt. Enkele watertjes moeten doorkruisen, maar het was kinderspel in vergelijk met vorig jaar op de Via De La Plata.
Pas de laatste 3 km werd het pad drassig. Ook mijn regenpak moeten aantrekken voor verschillende buitjes... Onderweg Jeannette terug ontmoet, met een nieuwe stapmaat, ook een Nederlandse. Hun stapritme ligt veel lager, en was hen direct weer kwijt.
Het alleen zijn, al verwonderd het mezelf ook wel wat, blijf ik fijn vinden.
Seffens een doos Brun Lapskaus opwarmen met brood. Daarna bedje in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten