Vanmorgen tot de ontdekking gekomen dat mijn wandelstokken nog aan de receptie stonden of in de auto lagen. Paniek! 😓🤔Die heb ik écht wel nodig. De mevrouw van de receptie wist van niets en reed onmiddelijk met me terug naar het huis waar ik gisteren water en een lift kreeg. Eureka 🤗 Gevonden.
Het pad dan, veel te zwaar, op en af, kronkelend, en zelfs soms geen meerwaarde om rond te gaan. Bij momenten zelfs op het randje van veilig om alleen te lopen. Stukken waar je geen 300m vooruit kwam in een kwartier. De foto's zeggen meer dan woorden. Heb over de eerste 13 km bijna 5 u gestapt. Onderweg een 10-tal Noorse dames ontmoet. In grote vorm, ze gingen in het hotel overnachten. Ik hield het op de camping waar je cabines kan huren. Eerst inkopen gedaan, fruit, biertje doos bonen, koeken, ... dat weegt al wel iets maar het was niet ver meer. Amper 2 km. Jammer, de camping is al jaren gesloten, de wegwijzers erheen, en ook de weg gevraagd, niets deed dit onheil vermoeden. 2 km op, 2 km terug gelift. In het hotel wist men me te vertellen dat ook de volgende camping gesloten is. Kiezen, 6 km terug naar de vorige camping, of 20 km verder.
Een man zei dat ik best de bus kon nemen. Maar die vertrok nû. 300m gelopen met mijn hebben en houden ... net op tijd. Weer even bekomen. Ik zit dus veel verder op het pad op een camping dan de bedoeling was. Heb een aparte kamer, living, keuken is gedeeld. Een Zwitserse, Duitser en een iets oudere man van IJsland. Samen gegeten. Leuke afwisseling. Ben wel weer stikkapot. Mijne was, de kook, batterijen opladen, ... de dag is weer te kort ondanks de korte nachten, maar mijn lijf protesteert. Morgen neem ik misschien de weg ipv het pelgrimpad. Ik moet even bekomen...
Slaapwel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten